Sezon wiosennych nasadzeń na Ukrainie już prawie się zakończył. W niektórych miejscach martwy rzepak i wyschnięta pszenica ozima są jeszcze podsiewane, ale to tylko lokalny problem. A na większości pól rolnicy już podziwiają pierwsze nieśmiałe kiełki. Oznacza to, że bardzo szybko pojawi się kwestia dokarmiania dolistnego, zarówno złożonego, jak i monoelementowego, składającego się z jednego mikroelementu.
Bor jest powszechnie uważany za króla pierwiastków śladowych. Bor jest najpopularniejszym składnikiem w nawozach dolistnych, dlatego też monoferty z borem są najbardziej popularne pod względem importu, produkcji i sprzedaży. W związku z tym, wpływ boru na rośliny jest najlepiej zbadany w porównaniu z innymi mikroelementami. Nie wchodźmy w szczegóły biologii, mówmy o ekonomii. Dlaczego bor jest tak ważny w ukraińskim rolnictwie, a dokładnie przez liść? Powodów jest kilka. Dla jasności podzielmy to pytanie na dwie części.
Zastosowanie boru w rzepaku i słoneczniku daje plon 3-5 c/ha!
Wzrost plonu buraków cukrowych przy zastosowaniu nawozów borowych może wynieść nawet 50 cwt/ha. Ale, co jeszcze ciekawsze, plony cukru można zwiększyć nawet o 4%. To bardzo ważne, bo np. przy zawartości cukru 12% można wyekstrahować nie więcej niż 50% cukru, a przy 16% — ponad 70%, przy 19% — wyekstrahować prawie 90%!
Na uprawach kukurydzy i roślin strączkowych możliwy jest wzrost plonów o +2+4 cwt/ha!
Plony ziemniaków można zwiększyć o 30-40 centnarów/ha tylko poprzez odpowiednie zastosowanie boru. A okres przydatności ziemniaków do spożycia jest praktycznie podwojony. Przy obecnej cenie 0,3 euro/kg daje to bardzo dobrą rentowność!
Rośliny są w stanie pobrać z gleby nie więcej niż 3-10 % boru, co oznacza, że stosowanie wysoko skoncentrowanych nawozów borowych jest możliwe tylko w przypadku bardzo wysokoplennych upraw i na glebach o krytycznie niskiej zawartości boru. Dzięki zastosowaniu liści można uzyskać znacznie mniejsze dawki przy lepszym efekcie.
W naszym kraju tradycyjnie uprawia się rośliny borofilne (słonecznik, kukurydza, buraki cukrowe, rzepak, ziemniaki itp. A uprawiane są z reguły przez duże gospodarstwa rolne, które praktycznie nie wprowadzają do gleby materii organicznej — naturalnego źródła uzupełniania boru. A naruszenie płodozmianu i intensywne stosowanie nawozów mineralnych prowadzi do dodatkowego zmniejszenia zawartości boru w glebie. Co więcej, oznaki niedoboru boru stają się widoczne, gdy nie ma już sensu stosować go w glebie. Innymi słowy, zastosuj go po liściu. Tyle ile trzeba i w dogodnym czasie.
Poza tym bor jest pierwiastkiem mało mobilnym (jego związki z sodem i potasem są mniej lub bardziej mobilne, ale z wapniem i magnezem są dość nierozpuszczalne), a w warunkach suszy, tak częstych na większości obszaru Ukrainy, jego dostępnych form wyraźnie brakuje, nawet jeśli gleba zawiera ten pierwiastek. A susze, jak pech, występują właśnie w wrażliwych na bor fazach fenologicznych rozwoju roślin. Wprowadzić mobilny, aktywny bor na liść i uratować zbiory.
Modne techniki uprawy bezorkowej, rolnictwo ekologiczne i no-till zakładają obecność licznych mikroorganizmów w wierzchniej warstwie gleby, które konkurują z roślinami o łatwo dostępny bor. I nie dotrze do nich bor aplikowany przez liść.
Jak zaznaczyliśmy powyżej, oferta nawozów borowych na rynku ukraińskim jest szeroka i zróżnicowana. Znacznie przewyższa inne monoferty. Jednak, przy całym bogactwie wyboru, jedyną formą, w której bor może być przyswojony przez rośliny jest boran — B33-. Co do reszty, to jest to bardzo trudne. Najbardziej prymitywne preparaty zawierające bor to kwas borowy lub jego sól sodowa, czteroboran sodu, vel «boraks». Są one tanie i zabójcze dla mrówek i niektórych innych owadów, ale jako źródło boru produkty te są dalekie od ideału. Kwas borowy, a zwłaszcza boraks, są związkami bardzo nierozpuszczalnymi i słabo się wchłaniają. W temperaturze 0°C rozpuszczalność masowa kwasu borowego wynosi 2,60%, w temperaturze 20°C — 4,8%, a w temperaturze 25°C — 5,74% — tyle, jeśli chodzi o samą wodę. Dlatego od razu pojawia się chęć poszukiwania chelatu boru, ale niestety, w przeciwieństwie do pierwiastków śladowych, bor nie może tworzyć chelatów. Dlatego, aby poprawić rozpuszczalność i strawność, stosuje się związek boru z monoetanoloaminą. Produkt ten nazywany jest boroetanoloaminą lub kolaminą boru. Eksperci z AIDAMIN zalecają stosowanie boru w tej wysoko przyswajalnej, organicznej formie. Produkt na bazie boroetanoloaminy w naszej ofercie nosi nazwę AIDAMIN-BOR opatrunek na liście. Zauważ, że oprócz boru zawiera odpowiednią ilość azotu (pozostałość po monoetanoloaminie)!
Przy okazji, według wielu badań naukowców, boroetanoloamina jest około 30-80% łatwiej przyswajalna przez roślinę, w porównaniu z borem w postaci konwencjonalnego kwasu borowego.
Biologicznie bor można zastosować odpowiednio wcześnie — w słonecznikach na przykład w fazie 2-4 liści. Ale z biologią zaczyna kłócić się ekonomia, bo przy takim zastosowaniu większość preparatu pozostanie na powierzchni gleby i stanie się smakołykiem dla mikroorganizmów glebowych. Dlatego inżynierowie rolnictwa firmy AIDAMIN zalecają, aby nie spieszyć się i zastosować opatrunek dolistny AIDAMIN-BOR — dla słoneczników w fazie 8-10 liści, dla soi — na początku pąkowania. Wyróżniają się takie rośliny borofilne jak rzepak i burak cukrowy — w przypadku tych upraw bor można zastosować nawet czterokrotnie. Szczegółowe plany stosowania dla poszczególnych upraw dostępne są na naszej stronie internetowej, a w razie potrzeby specjaliści AIDAMIN chętnie służą radą.
Roztworu roboczego nie należy gromadzić w zapasie — przygotować go w dniu zabiegu. Zalecany stopień rozcieńczenia wynosi 1:100. Dawka opatrunku dolistnego AIDAMIN-BOR wynosi 1-2 l/ha. Konkretne dozowanie jest uzależnione od efektywnej wilgotności gleby. Jeśli jest ona wystarczająca, można podać 1,5-2 litrów produktu na ha, jeśli występuje deficyt wilgoci, należy zmniejszyć dawkę do 1 l/ha. Przedawkowanie w tym przypadku nie doprowadzi do śmiertelnych konsekwencji, ale lek zostanie zmarnowany. Nawozić wcześnie rano, wieczorem lub w nocy, unikając rażącego słońca, deszczu i silnych wiatrów oraz przy średniej temperaturze dziennej wynoszącej co najmniej +5 °C. Sprawdzona rada od specjalistów AIDAMIN — do mieszanki zbiornikowej dodaj mocznik w ilości 5-7 kg na ha. W połączeniu z preparatami borowymi taka mieszanka da doskonały efekt. Należy jednak uważać z mocznikiem, aby nie poparzyć roślin.
Kilka słów na zakończenie
Nawozy mineralne stanowią istotny koszt w każdym przedsiębiorstwie rolnym. Przy wysokich cenach surowców rolnych możliwe, ale niebezpieczne, jest zwiększanie plonów poprzez gromadzenie nawozów mineralnych. Przy niskich cenach towarów rolnych jest to prosta droga do bankructwa. Znacznie skuteczniej jest uzyskać te wzrosty poprzez skuteczne stosowanie produktów z pierwiastkami śladowymi. A nawozy z borem, na tej drodze będą prawdziwym pomocnikiem rolnika. A specjaliści z firmy AIdamin pomogą uczynić tę drogę mniej ciernistą.
