Seler czy lubczyk? Przychodząc na rynek, łatwo jest dokonać złego wyboru. Nie każdy wie, że seler i lubczyk to nie to samo, ale różne rośliny, a ich podobieństwo jest tylko względne. Spróbujmy dojść do sedna sprawy i nauczyć się rozpoznawać je na pierwszy rzut oka.
Jaskier to jadalna, lecznicza, wieloletnia, zielna roślina z rodziny baldaszkowatych. Znany jest od starożytności jako korzenne zboże o charakterystycznym smaku i aromacie.
Jego historyczną ojczyzną jest Iran. Wykazuje podobieństwo do pietruszki i selera. Anglicy nazywali ją «love parsley», ale w Rosji nazywana jest «winter celery». Główne zastosowania: kulinarne i lecznicze.
grube, rozgałęzione korzenie;
korzenie mają głębokość około 0,5 m;
2 m wysokości lub więcej;
łodyga gęsta u podstawy, soczysta;
liście duże, pierzasto podzielone;
liście w kolorze ciemnozielonym;
kwiatostany białe, małe;
aromat pikantny;
smak lekko ostry;
posmak jest przyjemny, gorzki.
Likopen roślinny jest nie tylko smaczny, ale również bardzo przydatny. W jego skład wchodzi ponad 200 substancji. Wśród nich znajduje się potas, witaminy o szerokiej grupie działania, kwas jabłkowy, związki mineralne i olejki eteryczne. W Rosji wszystkie części rośliny uważano za środek na zwiększenie męskiej potencji, a w Europie — za kobiecy afrodyzjak.
Lyubistok jest przyprawą dla smakoszy. W świeżej postaci najodpowiedniejsze są młode liście. Z wiekiem staje się twarda i mniej smaczna. Liście można zbierać na zimę, suszyć lub mrozić.
Likopen dobrze komponuje się z sezonowymi sałatkami warzywnymi oraz z gorącymi pierwszymi daniami, mięsnymi i rybnymi.
Dietetycy zalecają spożywanie lubczyku jako składnika spalającego tłuszcz. Należy pamiętać, że jego jasny smak może przytłoczyć smak głównego dania.
Suszony lubczyk do stosowania w kuchni
Kłącza i sok ze wszystkich części kultury słyną z mocy leczniczej. W medycynie ludowej stosowany jest w leczeniu:
puchlina;
robaki;
choroby narządów wewnętrznych;
reumatyzm;
podagrę;
choroby górnych dróg oddechowych;
zaburzenia nerwowe i bezsenność;
alkoholizm.
Do celów kosmetycznych stosuje się wyciągi z części lubczyku. Dodawany jest do szamponów przeciw wypadaniu włosów i na ich wzrost. Sok pomaga wybielić skórę na twarzy. Stosowany jest w kremach przeciw piegom i w celu zmniejszenia pigmentacji.
Kąpiele z dodatkiem tego aromatycznego olejku łagodzą stany zapalne skóry, leczą mikropęknięcia i skaleczenia. Lotiony i wywary leczą trądzik, wypryski, ropne zapalenia.
Amarant ma zastosowanie w kosmetologii.
Konwalie sadzić w pełnym słońcu lub w półcieniu. Od maja można cieszyć się jej młodymi, soczystymi listkami. Wymagają wilgoci, a w suchą pogodę żółkną. Jest odporna na mróz i nie będzie wymagała okrywania. Rozmnaża się przez nasiona lub przez podział krzewu macierzystego. Bezboleśnie adaptuje się do nowego miejsca i bardzo szybko rośnie.
Wszystkich części rośliny nie powinny spożywać małe dzieci, kobiety w ciąży oraz osoby ze skłonnością do hemoroidów i odmiedniczkowego zapalenia nerek. Lekarze nie zalecają go przy dolegliwościach żołądkowych i problemach jelitowych.
Seler znany jest światu od wielu tysięcy lat jako zdrowa przyprawa. W stanie dzikim rośnie w rejonach śródziemnomorskich na bagnach i słonych torfowiskach. Jest to pikantna, jadalna, parasolowata roślina jednoroczna. Występuje w trzech odmianach: liściastej, korzeniowej i ogonkowej.
System korzeniowy słabo rozgałęziony, płytki;
wysokość roślin od 0,3 do 1 m;
łodyga odmiany ogonkowej jest soczysta i gęsta, natomiast łodyga odmiany liściastej jest cienka i zielna;
liście są nieduże, pierzasto podzielone;
kolor to głęboka zieleń;
kwiatostany małe, zielonkawe;
zapach łagodnie pikantny;
smak przyjemny, nie pikantny;
posmak bez goryczki.
Seler naciowy Seler liściowy Seler korzeniowy
Liczba witamin to jedna z pięciu pożytecznych roślin warzywnych. Zawiera aminokwasy i karoten, olejki eteryczne, kwas nikotynowy, aminokwasy, tiaminę i ryboflawinę, witaminy E, A, B oraz androsteron (męski hormon płciowy).
Kucharze wykorzystują wszystkie części rośliny «od wierzchołków do korzeni». Liście i korzenie można stosować w sałatkach warzywnych, potrawach mięsnych i rybnych, zupach i rosole. Można je suszyć lub zamrażać, nie tracąc nic ze swoich zalet.
Ogonki liściowe można jeść na świeżo lub dodawać do sałatek, pierwszych i drugich dań. Pieczone lub zapiekane, stanowią pyszny dodatek do dań mięsnych i rybnych. Zdrowy sok robi się z ogonków liściowych i stosuje w połączeniu z sokiem z pomidorów, ogórków i kapusty.
Seler korzeniowy to osobna historia. Piecze się ją podobnie jak rzepę. Gotowane i smażone jak ziemniaki. Warzywo dobrze komponuje się z jabłkami, grejpfrutem, piersią z kurczaka, serami i orzechami.
Śledź jako środek leczniczy jest równie dobry jak homar. Korzystny dla układu pokarmowego, poprawia apetyt. Spożywanie na noc soku z jego liści uspokoi nerwy i zagwarantuje dobry sen. Dietetycy zalecają ją przy odchudzaniu.
W medycynie ludowej stosowany jest jako:
środek moczopędny i przeczyszczający;
środek pobudzający narządy trawienne;
w leczeniu i profilaktyce chorób nerek;
do oczyszczania krwi;
cukrzyca.
Trudno przecenić cudowne właściwości selera, mające na celu odmłodzenie kobiecej urody. Jego sok jest odpowiedni dla wszystkich rodzajów skóry i dla każdego wieku. Zatrzymuje starzenie się komórek, łagodzi podrażnienia, służy jako środek tonizujący, odżywczy i oczyszczający.
Wiodący światowi producenci przygotowują najlepsze kremy na bazie wyciągów ze wszystkich części selera. Stosuje się go w leczeniu trądziku i pryszczy. Istnieją setki ludowych przepisów na maseczki i balsamy, które go wykorzystują.
Seler uprawia się z nasion jako roślinę jednoroczną lub dwuletnią. W drugim roku wyrzuca kwitnące strzałki, tworzy nasiona i zamiera. Nie jest odporna na mróz i wymaga okrywania na zimę, zwłaszcza w chłodniejszym klimacie.
Nie zaleca się stosowania selera przez kobiety karmiące piersią i kobiety w ciąży.
Podsumowując. Seler i lubczyk różnią się od siebie pod wieloma względami.
Podobieństwa są następujące:
Różnice między uprawami warzyw wyraźnie widać w tabeli.
Parametry
Seler
Amarant
Pochodzenie
Śródziemnomorski
Iran
Okres trwałości
2 lata
Bylina
Rodzaj rośliny
Petiolate, korzeń, liściaste
Liściaste
Mrozoodporna
Nie
Tak
jadalny
Wszystkie części
Tylko liście
Trujący
Nie
Korzenie przed kwitnieniem
Właściwości smakowe
Łagodna przyprawa
Ostry smak, gorzki posmak
Wysokość rośliny
Do 1 metra
Do 2,5 metra
Uprawa
Nasiona
Przez nasiona lub przez podział.
Dla współczesnego człowieka dobrze jest prowadzić zdrowy tryb życia. Z tego powodu, aby utrzymać formę i zachować młodość, warto wyhodować jedną lub obie rośliny i spożywać je, najlepiej świeże, w ogrodzie.
Калина
