Postęp w nowoczesnej hodowli sprawia, że na swoich działkach można uprawiać różne odmiany agrestu, które mają wiele cech wspólnych, ale różnią się wyglądem, smakiem, czasem dojrzewania i wielkością zbiorów. Wiele osób woli jednak klasykę. Agrest «Malachit», stworzony jeszcze w 1959 roku, nadal jest najczęściej spotykany w ogrodach w regionach centralnych, północnych i na Uralu. Jest mrozoodporna, mało wymagająca w pielęgnacji, daje bardzo pożyteczne jagody i może owocować na jednym miejscu przez ponad 30 lat.
Odmiana agrestu ‘Malachit’ została stworzona przez pracowników Instytutu Ogrodnictwa w Miczurinie poprzez skrzyżowanie odmian ‘Czarny Negus’ i ‘Finik’. Efekt jest bardzo udany, bo to właśnie ta odmiana jest sadzona przez większość domowych ogrodników od ponad pół wieku.
Rozłożysty krzew o jasnozielonych liściach dorasta do wysokości 130 cm, jest średnio gęsty i wymaga tradycyjnej pielęgnacji. Dobrze znosi ostre zimowe mrozy, duże wahania temperatur i krótkie okresy suszy.
We wszystkich opisach zwraca się uwagę na główną zaletę tej odmiany — jest ona praktycznie nieatakowana przez amerykańskiego mączniaka. Inne częste choroby agrestu mogą skomplikować jego pielęgnację, ale działania profilaktyczne i sanitarne, podjęte w porę, uratują roślinę.
Pierwsze owoce krzewu pojawią się 2 lata po posadzeniu, a przy dobrej pielęgnacji mogą przetrwać ponad 30 lat. Największa liczba owoców, czyli 4-6 kg dużych zielonych jagód, występuje w latach 4-20. Odmiana jest samopylna i nie wymaga sadzenia w pobliżu innych odmian w celu zwiększenia plonu. Ale jeśli jest więcej niż jeden krzew, odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 1 metr. Ciernie są w większości samotne i niezbyt liczne, co znacznie ułatwia pielęgnację krzewu.
Film pokazuje jak wygląda dwuletni agrest Malachite na działce ogrodowej.
Agrest to duże, lekko smugowate, szklisto zielone owoce z lekkim woskowym połyskiem, dojrzewają w drugiej połowie lipca, jak sugeruje opis Malachite. Jeśli nie zostaną zebrane, nie odpadną i pozostaną zawieszone na gałązkach, stając się miękkie, o bursztynowym kolorze i wzrastającej słodyczy. Średnia waga pojedynczej jagody waha się od 4 do 6 gramów.
Mięsiste, z dużą ilością pestek pod cienką skórką, zawierają 8,6% cukrów, do 40,8 mg kwasu askorbinowego na 100 g masy, witaminy, pektyny, mikro- i makroelementy.
Wyjątkowy w swej użyteczności skład sprawia, że jagody są niesamowicie cenne — pozbywają się z organizmu nadmiaru cholesterolu, usuwają toksyny, radionuklidy, sole, są stosowane jako środek przeciwbólowy, moczopędny, choleryczny. Medycyna ludowa zaleca je do leczenia wielu chorób skóry, chorób dziąseł.
Zebrane z krzaka można przechowywać w chłodnym miejscu (piwnicy) od 4 do 7 dni, w zależności od stopnia dojrzałości. Lodówka pozwoli na dłużej zachować lekko niedojrzałe twarde jagody. Często są one zamrażane na zimę, aby jak najbardziej zachowały swoje składniki odżywcze. W tym celu czyste, suche jagody najpierw trzymamy na górnej półce przez kilka godzin, a następnie wkładamy do zamrażarki. Należy je również przechowywać w lodówce przez 5 godzin przed spożyciem, a następnie używać tylko w temperaturze pokojowej.
Wszystkie opisy zwracają uwagę na wszechstronność wykorzystania jagód. Spożywa się je na świeżo, robi się z nich morsy, kompoty i puree jagodowe do kaszek lub kisieli mlecznych. Wspaniałe królewskie (lub szmaragdowe) konfitury robi się z lekko niedojrzałych jagód Malachite, natomiast dojrzałe lub nawet lekko przejrzałe, miękkie i żółtawe konfitury wykorzystuje się do confit, galaretek i marshmallow. Bardzo smaczne desery witaminowe zachowują wiele przydatnych substancji po obróbce cieplnej i puszkowaniu.
Sadzenie młodych krzewów może odbywać się jesienią lub wiosną. Wiosną należy to zrobić, gdy roślina jest jeszcze w stanie uśpienia, czyli zanim nabrzmią pąki, ale gdy ziemia rozmarznie już na tyle, by korzenie mogły się ukorzenić. Termin ten jest trudny do odgadnięcia, dlatego młode krzewy najczęściej sadzi się jesienią. Najważniejsze jest tu posadzenie młodego krzewu na 3 lub nawet 5 tygodni przed nadejściem mrozu. Potem się zaaklimatyzuje, a wiosną zacznie rosnąć.
Dla agrestu wykopać dołek o średnicy 50 cm i głębokości 50 cm. Wydobytą ziemię miesza się z kompostem lub humusem (do 10 kg), dodaje się popiół drzewny, superfosfat i siarczan potasu. Najlepiej zrobić to z wyprzedzeniem, aby nawożona ziemia mogła odpocząć przez kilka tygodni. Tą przygotowaną ziemią wypełnia się jedną trzecią dołka, następnie umieszcza się krzew, zwykle pod kątem, prostuje korzenie, wypełnia pozostałą ziemią tak, aby korzenie się nie łamały, ale nie dopuszcza do powstania pustych przestrzeni. Po posadzeniu ziemię wokół krzewu należy ubić i obficie podlać.
Kupując sadzonkę, pamiętajmy o zbadaniu rozwoju korzeni i stanu pędów. Pędy powinny być grube, nie suche i nie uszkodzone. Jeśli korzeń jest suchy lub niedorozwinięty, nie da się tego skorygować żadnymi zabiegami pielęgnacyjnymi, więc najlepiej jest go wcześniej dokładnie obejrzeć. Przed sadzeniem należy skrócić (do żywej powierzchni) zaschnięte brzegi korzeni, a pędy przyciąć do 5-6 pąków.
Agrest lubi wilgoć, dlatego nowy krzew podlewamy co tydzień, aby pomóc mu się zadomowić. Później pielęgnacja agrestu obejmuje obowiązkowe, regularne podlewanie.
«Malachite» jest odmianą bardzo odporną, może przetrwać okres suszy, jednak aby uzyskać obfite plony, należy ją podlewać, zwłaszcza przy braku opadów. Podlewanie powinno odbywać się pod korzeniem.
Utrzymuj glebę pod i wokół krzewu w czystości, usuwaj chwasty, spulchniaj wierzchnią warstwę i nigdy nie pozostawiaj resztek roślinnych.
Co roku należy przycinać krzew, usuwając pędy stare (powyżej 5 lat), uszkodzone lub skierowane do wewnątrz. Dojrzały krzew powinien mieć pędy w różnym wieku, tak aby co roku można było usunąć 4-5 starych pędów i aby taka sama liczba nowych pędów zaczęła owocować. Zdrowy dorosły krzew powinien mieć nie więcej niż 15 gałęzi szkieletowych, w przeciwnym razie jagody nie będą mogły dojrzewać w środku krzewu z powodu braku światła słonecznego. Takie przycinanie należy wykonać, gdy krzew jest w stanie spoczynku. Grube nacięcia łodyg należy potraktować lakierem ogrodniczym. Przycinanie wykonuje się zwykle po opadnięciu liści lub przed rozpoczęciem wypływu soków wczesną wiosną.
Aby zapewnić obfite zbiory, agrest należy od drugiego roku nawozić nawozami organicznymi i mineralnymi. Zwykle robi się to wiosną w czasie tworzenia się jajników i po zbiorze. Jesienią stosuje się kompost (lub humus), saletrę amonową, superfosfat i chlorek potasu. Wiosną niektórzy ogrodnicy zalecają zastosowanie 80 gramów saletry amonowej, inni wolą podlewać dziesięciokrotnym roztworem gnojówki.
Mszyce, ogniowce i motyle to szkodniki, które mogą znaleźć upodobanie w agreście. Odpowiednia pielęgnacja i warunki sanitarne powinny zmniejszyć prawdopodobieństwo osiedlenia się pasożytów, ale jeśli już do tego dojdzie, to w pozbyciu się ich mogą pomóc biopreparaty, nalewka popielcowa, roztwór mydła i tytoniu. Niektórzy ogrodnicy traktują glebę pod krzewem następującą kompozycją: do popiołu (300 g) dodaje się po 1 łyżce musztardy, pokruszonej gorzkiej papryki i 200 g pyłu tytoniowego. To odstraszy większość szkodników. Jeśli szkodniki zadomowiły się na agreście, należy przed i po kwitnieniu potraktować krzewy roztworem «Karbofosu» lub «Rovikurtu» zgodnie z instrukcją.
Malachit» jest odporny na najczęstszą chorobę agrestu, mączniaka rzekomego, ale antraknoza i inne choroby mogą się pojawić, dlatego właściwa pielęgnacja powinna obejmować działania profilaktyczne. Przed otwarciem pąków krzew traktuje się płynem bordowym. W lecie rośliny opryskuje się roztworem mydła z dodatkiem sody kalcynowanej lub pyłu tytoniowego.
«Malachit» nie boi się zimna, co oznacza, że nie wymaga ocieplenia przed nadejściem zimy. Jedyne, co trzeba zrobić jesienią (poza nawożeniem), aby pomóc roślinie przetrwać zimę, to podlać ją.
Ботаническое описание
Ten film wyjaśnia odmiany agrestu: ciernista, słabo ciernista i bezkolcowa. Dowiesz się, które z tych odmian agrestu nie chorują na mączniaka.
